Pierwszy napęd i pedały

1839 r. Szkot Kirkpatrick MacMillan opracował pojazd z mechanizmem napędowym, dzięki czemu nie było potrzeby odpychania się od ziemi podczas jazdy. 

Mechanizm skonstruowany był z dwóch pionowych prętów, przymocowanych wahliwie do kierownicy, połączonych przymocowanymi przegubowo prętami z korbami osadzonymi na piaście tylnego koła. Pojazd był wprawiany w ruch poprzez naprzemienne ruchy nogami do przodu i do tył. W 1842 r. MacMillan przejechał, liczącą 229 km trasę z Courthill do Glasgow i z powrotem, na której osiągnął średnią prędkość ok. 13 km/h. Autor owego wynalazku jest również sprawcą pierwszego odnotowanego wypadku rowerowego, na swoim pojeździe potrącił dziecko, za co musiał zapłacić 5 szylingów. Wynalazek MacMillana nie zyskał sobie jednak wielkiej popularności.

Dalszy rozwój jednośladów miał miejsce we Francji. W 1860 r. Pierre Michaux, serwisant powozów, wzbogacił oddaną mu do naprawy drezynę w pedały, które umocował do przedniego koła. Wynalazca wraz z synem Ernestem otworzył wytwórnię welocypedów, która wytwarzała nawet do 5 sztuk dziennie i rozpoczął tym samym erę roweru wysokiego. 

Od 1861 r. umieszczali onimechanizm korbowy na piaście przedniego koła. Jeździec wprawiał pojazd w ruch, obracając pedałami. Pojazd Michaux, zwanywelocypedem, różnił się od swoich poprzedników również materiałami, z których został wykonany: drewniana żerdź została zastąpiona stalowymi prętami, siodło było mocowane do sprężystego pręta, co miało łagodzić wstrząsy podczas jazdy. Koła pozostały drewniane, lecz zostały opasane obręczą wykonaną ze stali, co przez brak amortyzacji przyczyniło się do nazywania pojazdu "boneschaker", czyli wstrząsaczem kości. Ponieważ nie wymyślono jeszcze mechanizmu napędowego z przełożeniami, aby uzyskać większą prędkość, podczas szybkiej jazdy nawet powyżej 30 km/h, 

zaczęto zwiększać przednie koło, natomiast tylne zmniejszać, aby poprawić stabilność pojazdu. Prowadziło to do dysproporcji w wymiarach kół, przednie było czterokrotnie większe od tylnego. Ten typ roweru został nazwany bicyklem. Niestety jazda na bicyklach była niewygodna i niebezpieczna, gdyż rowerzysta siedział na niemałej wysokości (ok. 1,5 m) i nader często z niej spadał.

Źródło:http://wrower.pl/historia/pierwszy-naped-i-pedaly-polowa-xix-w,2057.html